
Egzekucja z ruchomości – od zajęcia do sprzedaży
Spis treści
- Egzekucja ze zwierząt
- Egzekucyjne zajęcie ruchomości
- Egzekucja z ułamkowej części ruchomości
- Protokół egzekucyjnego zajęcia ruchomości
- Skutki zajęcia ruchomości
- Przerwanie zajęcia ruchomości
- Obecność wierzyciela
- Ponowne zajęcie ruchomości
- Zaspokojenie wierzycieli; złożenie na rachunek depozytowy
- Oszacowanie ruchomości
- Oznaczenie egzekucyjnego zajęcia ruchomości
- Dozór nad zajętą ruchomością
- Obowiązki dozorcy
- Odpowiedzialność dozorcy
- Wydatki i wynagrodzenie dozorcy
- Zmiana dozorcy
- Prawo zwykłego używania rzeczy
- Rachunek z dochodów
- Utrzymywanie osobnych pomieszczeń
- Sprzedaż zajętych ruchomości
- Zasady publicznej licytacji
- Udzielenie przybicia
- Skarga na udzielenie przybicia
- Obowiązek zapłaty ceny
- Nabycie własności
- Druga licytacja
- Sprzedaż w drodze licytacji elektronicznej
Właściwość komornika
Egzekucją z ruchomości zajmuje się komornik ogólnej właściwości dłużnika. Jeśli dłużnik nie ma miejsca zamieszkania, siedziby lub oddziału w Polsce, właściwy jest komornik tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości. Komornik, który wszczął egzekucję, jest właściwy do jej przeprowadzenia, nawet jeśli ruchomości znajdują się w okręgu innego sądu. Komornik wybrany przez wierzyciela zawiadamia komornika działającego przy sądzie rejonowym o zajęciu ruchomości.
Egzekucja ze zwierząt
Przepisy dotyczące egzekucji z ruchomości stosuje się odpowiednio do egzekucji ze zwierząt, z zastrzeżeniem przepisów dotyczących ochrony zwierząt.
Egzekucyjne zajęcie ruchomości
Przystąpienie do egzekucji
Komornik przystępuje do egzekucji z ruchomości przez ich zajęcie. Zająć można ruchomości dłużnika będące w jego władaniu lub we władaniu wierzyciela. Ruchomości będące we władaniu osoby trzeciej można zająć, jeśli osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że są własnością dłużnika.
Ruchomości w rękach osób trzecich
Komornik może zająć ruchomości będące we władaniu osoby mieszkającej wspólnie z dłużnikiem bez jej zgody, w przypadku egzekucji alimentów, chyba że osoba ta przedstawi dowód, że ruchomości są jej własnością. Komornik umarza postępowanie, jeśli przedłożony dowód nie budzi wątpliwości, że zajęte ruchomości nie są własnością dłużnika.
Skarga osoby trzeciej
Termin do wniesienia powództwa przez osobę trzecią zaczyna biec od dnia doręczenia jej postanowienia oddalającego skargę. Tytuł wykonawczy przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do zajęcia ruchomości z majątku wspólnego.
Ograniczenie zajęcia
Nie należy zajmować więcej ruchomości niż jest potrzebne do zaspokojenia należności i kosztów egzekucyjnych.
Egzekucja z ułamkowej części ruchomości
Sprzedaż udziału
Egzekucja z ułamkowej części ruchomości będącej wspólną własnością kilku osób odbywa się tak jak egzekucja z ruchomości, z tym że sprzedaje się tylko udział dłużnika. Współwłaściciele mogą żądać sprzedaży całej rzeczy.
Protokół egzekucyjnego zajęcia ruchomości
Wpisanie do protokołu
Komornik dokonuje zajęcia przez wpisanie ruchomości do protokołu. Odpis protokołu doręcza się dłużnikowi, współwłaścicielom oraz wierzycielowi. Dłużnik musi wskazać komornikowi ruchomości, do których osobom trzecim przysługuje prawo żądania zwolnienia ich od egzekucji, oraz powiadomić o wcześniejszych zajęciach tej samej rzeczy.
Skutki zajęcia ruchomości
Zajęcie powoduje, że rozporządzenie ruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na postępowanie egzekucyjne, które może być prowadzone również przeciwko nabywcy.
Przerwanie zajęcia ruchomości
Jeżeli komornik przerywa zajęcie, powinien podjąć kroki zapobiegające usunięciu niezajętych ruchomości.
Obecność wierzyciela
Wierzyciel może żądać obecności przy zajęciu ruchomości. Jeśli komornik dokona zajęcia bez jego obecności, wierzyciel może żądać sprawdzenia zajęcia.
Ponowne zajęcie ruchomości
Jeżeli zajęte ruchomości mają być zajęte na zaspokojenie innej wierzytelności, komornik dokona nowego zajęcia, zaznaczając je w protokole pierwszego zajęcia.
Zaspokojenie wierzycieli; złożenie na rachunek depozytowy
Z zajętych pieniędzy komornik zaspokoi wierzycieli, a jeśli nie wystarczają, złoży je na rachunek depozytowy Ministra Finansów. Jeżeli zgłoszono zarzut, że osobie trzeciej przysługuje prawo do zajętych pieniędzy, sąd postanowi o ich wydaniu wierzycielowi.
Oszacowanie ruchomości
Komornik szacuje wartość zajętych ruchomości przy ich zajęciu. Zastrzeżenia do oszacowania wnosi się komornikowi do protokołu lub w ciągu trzech dni od doręczenia odpisu protokołu.
Oznaczenie egzekucyjnego zajęcia ruchomości
Komornik umieszcza znak ujawniający zajęcie na każdej zajętej ruchomości, a jeśli to niemożliwe, ujawnia je w inny sposób.
Dozór nad zajętą ruchomością
Powierzenie dozoru
Komornik pozostawia zajęte ruchomości pod dozorem osoby, u której je zajął. Z ważnych przyczyn może oddać je pod dozór innej osoby, nie wyłączając wierzyciela. Osoba ta pełni obowiązki dozorcy. Dozorcą nie może być komornik ani osoba przez niego zatrudniona.
Obowiązki dozorcy
Dozorca lub dłużnik muszą przechowywać ruchomości z należytą starannością i oddać je na wezwanie komornika.
Odpowiedzialność dozorcy
Dozorca nie odpowiada za pogorszenie, uszkodzenie, zniszczenie lub zaginięcie ruchomości, jeśli zachował należytą staranność.
Wydatki i wynagrodzenie dozorcy
Dozorca może żądać zwrotu wydatków związanych z przechowywaniem oraz wynagrodzenia za dozór, nie dotyczy to dłużnika i jego rodziny. Suma wydatków i wynagrodzenia jest ustalana przez komornika.
Zmiana dozorcy
Komornik może zwolnić dozorcę i ustanowić innego, wysłuchując wcześniej stron.
Prawo zwykłego używania rzeczy
Dłużnik lub członek jego rodziny, któremu powierzono dozór nad ruchomościami, ma prawo do zwykłego używania tych rzeczy, o ile przez to nie stracą na wartości.
Rachunek z dochodów
Dozorca oddaje czysty dochód z ruchomości na rachunek depozytowy Ministra Finansów po potrąceniu wydatków i wynagrodzenia za dozór.
Utrzymywanie osobnych pomieszczeń
Minister Sprawiedliwości może zarządzić utrzymywanie osobnych pomieszczeń do przechowywania zajętych ruchomości.
Sprzedaż zajętych ruchomości
Sprzedaż z wolnej ręki
Sprzedaż zajętych ruchomości nie może nastąpić wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od uprawomocnienia się zajęcia, chyba że ruchomości łatwo się psują lub sprawowanie nad nimi dozoru powodowałoby nadmierne koszty.
Zgoda dłużnika
Komornik może sprzedać ruchomości z wolnej ręki za zgodą dłużnika i po określeniu minimalnej ceny zbycia.
Ruchomości nieużywane
Komornik może sprzedać nieużywane ruchomości przedsiębiorcy prowadzącemu obrót takimi ruchomościami po cenach hurtowych lub 25% niższych od wartości szacunkowej.
Sprzedaż za pośrednictwem przedsiębiorstwa
Ruchomości wymagające zezwolenia na sprzedaż komornik sprzedaje za pośrednictwem przedsiębiorstwa posiadającego takie zezwolenie.
Oszacowanie przedmiotów wartościowych
Do oszacowania przedmiotów o wartości historycznej, artystycznej lub ze złota, komornik powołuje biegłego. Przedmioty te mogą być sprzedane za pośrednictwem przedsiębiorstwa zajmującego się ich obrotem.
Licytacja komornicza
Zajęte ruchomości, niesprzedane w inny sposób, komornik sprzedaje w drodze licytacji publicznej. Cena wywołania w pierwszym terminie wynosi trzy czwarte wartości szacunkowej, a w drugim terminie połowę wartości szacunkowej. Licytacje takie muszą być obwieszczane na stronie Krajowej Rady Komorniczej.
Rękojmia
Przystępujący do przetargu składa rękojmię w wysokości jednej dziesiątej sumy oszacowania, najpóźniej w dniu poprzedzającym przetarg. Wierzyciel przystępujący do przetargu może zaliczyć swoją wierzytelność na rękojmię.
Przetarg
Licytacja odbywa się publicznie. W przetargu nie mogą uczestniczyć dłużnik, komornik i ich bliscy, osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym oraz licytant, który nie wykonał warunków poprzedniej licytacji.
Zasady publicznej licytacji
Minister Sprawiedliwości określi sposób przeprowadzenia licytacji, uwzględniając ochronę praw uczestników, sprawność postępowania i skuteczność egzekucji.
Udzielenie przybicia
Komornik udziela przybicia osobie ofiarującej najwyższą cenę. Z chwilą przybicia dochodzi do skutku sprzedaż ruchomości.
Skarga na udzielenie przybicia
Wierzyciel lub dłużnik mogą zaskarżyć udzielenie przybicia, jeśli naruszono przepisy o publicznym charakterze licytacji, najniższej cenie nabycia lub wyłączeniu od udziału w przetargu.
Obowiązek zapłaty ceny
Nabywca jest zobowiązany zapłacić cenę natychmiast po przybiciu. Jeśli cena przekracza pięćset złotych, obowiązek nabywcy ogranicza się do natychmiastowego złożenia jednej piątej ceny, a resztę uiszcza w dniu następnym.
Nabycie własności
Nabywca staje się właścicielem ruchomości po uprawomocnieniu się przybicia i zapłaceniu całej ceny.
Druga licytacja
Jeśli licytacja nie doszła do skutku, wierzyciel może żądać wyznaczenia drugiej licytacji lub przejąć ruchomości na własność.
Sprzedaż w drodze licytacji elektronicznej
Stosowanie przepisów
Do sprzedaży w drodze licytacji elektronicznej stosuje się przepisy rozdziału 2 z odrębnościami wynikającymi z niniejszego rozdziału.
Wniosek o licytację elektroniczną
Komornik dokonuje sprzedaży w drodze licytacji elektronicznej na wniosek wierzyciela złożony po zajęciu. Wniosek składa się przed wyznaczeniem terminu licytacji lub z wnioskiem o wyznaczenie drugiej licytacji.
Przebieg licytacji elektronicznej
Przetarg w drodze elektronicznej rozpoczyna się i kończy w określonych godzinach dni roboczych. Termin przetargu wynosi 7 dni.
Udzielenie przybicia w licytacji elektronicznej
Komornik udziela przybicia osobie ofiarującej najwyższą cenę. Obwieszczenie o przybiciu zamieszcza się w systemie teleinformatycznym.
Zapłata ceny nabycia
Nabywca zapłaci cenę w dniu następnym po doręczeniu zawiadomienia o przybiciu. Za datę zapłaty przyjmuje się dzień uznania rachunku bankowego komornika.